هواپیمای عجیب «لاکهید مارتین» که هیچ‌وقت پرواز نکرد
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۸۷۵۷۳
لاکهید مارتین سازنده هواگردهای نظامی مشهوری چون اف۳۵ و اف۲۲ روزگاری قصد داشت بزرگترین هواپیمای مسافری جهان را بسازد، پرنده عجیبی که هیچگاه پرواز نکرد.
شاید ایرباس A380 از نظر مالی آن طور که تولید کننده اش فکر می‌کرد موفق نبود, اما این هواپیما یک شاهکار مهندسی است. این که این هواپیما از زمان خود جلوتر بود یا آن طور که تیم کلارک از اپراتورهای A380 ادعا می کند شرکت هواپیمایی صرفا اشتباه کرده, قابل بحث است ولی ایرباس تنها شرکتی نبود که فکر می کرد هواپیمایی با گنجایش بالا ایده خوبی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بوئینگ هم طرحی مانند A380 طراحی کرده بود. این طرح یک نسخه دیگر از 777 اکس و 10-777 بود که می توانست 450 مسافر را جا به جا کند.
روسیه با طراحی هواپیمای دو طبقه سوخو کی.آر 860 یا "بال روسیه" از این هم فراتر رفت. هدف این بود که این هواپیما 850 الی 1000 مسافر را جابه جا کند (تصور کنید با این همه مسافر منتظر چمدان خود هستید.) درنمایشگاه هوایی پاریس در سال 1999 یک مدل 24/1 هم ارائه شد اما این هواپیما هیچ وقت ساخته نشد.
اما معلوم شد آنها دیر به قافله پیوسته بودند. لاکهید مارتین تولید کننده هوافضایی آمریکایی در سال 1996 برنامه هایی برای ساخت یک سوپر A380 داشت (با این حال ایرباس طرح A380 را 6 سال پیش معرفی کرده بود) اگر این شرکت طرحش را عملی می کرد یکی از بزرگ ترین هواپیماهای تاریخ ساخته می شد.
در سال 1996 لاکهید مارتین باور داشت هواپیما هرچه بزرگ تر بهتر. عوامل زیادی در بازار آنها را به این سمت سوق می داد. برای مثال, فرودگاه های پر تردد فضای محدودی داشتند و در طول روز هواپیماهای محدودی را در خود جا می دادند. ترافیک هوایی با نرخ بالایی در حال رشد بود و کشورهایی مثل چین هواپیماهای زیادی سفارش می دادند. لاکهید بعد از طراحی ترای جت ال.1011 هوانوردی تجاری را کنار گذاشته بود. اما با نزدیک شدن هواپیماهای سنگین ارتش ایالات متحده به پایان عمر خود, لاکهید می خواست در جایگاهی باشد که بتواند با آنها قرار داد امضا کند.
طرح جدید لاکهید حمل و نقل سابسونیک خیلی بزرگ (حداقل به عنوان نام اولیه) نام داشت. وقتی تولید کننده می گفت این هواپیما خیلی بزرگ است اصلا بی راه نمی گفت. وی.ال.اس.تی دارای چهار موتور, بال های تاشو (مثل 777. اکس) و بیشینه وزن برخاست (MTOW) 1.4 میلیون پوندی (635 هزار کیلویی) بود. برای مثال بیشینه وزن برخاست A380 1.267 میلیون پوند (575 هزار کیلو) است.
این هواپیما چند مسافر را جا به جا می‌کند؟در طراحی لاکهید, این هواپیما قابلیت جا به جایی 900 مسافر در دو کلاس را داشت. این هواپیما دارای دو عرشه بود که در هرکدام 450 مسافر جا می گرفت. مسافران به ترتیب 3-4-3-4-3 می نشستند (بله درست خواندید!) و عرض بعضی از ردیف ها به 17 صندلی هم می رسید. به نظر برای دسته وسط صندلی دعوا بود! عرض 10-صندلی بوئینگ 777 در برابر این هواپیما بسیار دنج و کوچک به نظر می رسد.
تصور می شد این هواپیما از مسیرهای طولانی و پر تردد پرواز کند,مسیر هایی که A380 در خیلی از آنها فعالیت می کرد.
اما طرح پیشنهادی 5900 کیلومتر برد داشت. برای مثال فاصله لندن تا نیویورک ۵۵۵۵ کیلومتر است. این یعنی این هواپیما برای پرواز به مقصدی مثل فرانکفورت که ۶۲۰۵ کیلومتر فاصله دارد به مشکل می خورد.
لاکهید تخمین می زد 280 الی 370 فروند از این هواپیما را در سراسر جهان و به خصوص در آسیا به فروش برساند. هر هواپیما بین 200 تا 300 میلیون دلار قیمت داشت (که ارزان تر از A380 445 میلیون دلاری بود). برای مثال 251 فروند از A380 به فروش رفت (254 فروند از این هواپیما ساخته شد که سه فروند آن آزمایشی بود).
چرا هیچ وقت ساخته نشد؟اما در اسناد به چندین ایراد در طراحی این هواپیما اشاره شده: به دلیل گرداب هوایی قوی این هواپیما, هواپیماهای کمی می توانستند بعد از آن فرود بیایند. هواپیماهای دیگر برای فرود یا برخاستن باید بیشتر صبر می کردند.
بسیار پر سر و صدا بود. به باندهای طولانی و عریض تری نیاز داشت. زمان زیادی برای سوار شدن, سرویس و تخلیه هواپیما نیاز بود و ماشین های پشتیبانی زمینی جدیدی باید طراحی و ساخته می شد. زمانی که A380 شروع به کار کرد دروازه های جدیدی برای آن طراحی شد. اما برای این هواپیما کل فرودگاه نیاز به طراحی دوباره داشت. برای خروج اضطراری مسافران چه کنیم؟ در یک هواپیمای معمولی فاصله شما با نزدیک ترین خروجی بیشتر از چند متر نیست. در هواپیمایی مثل وی.ال.اس.تی فاصله شما با خروجی بسیار زیاد است و مسافران زیادی هم بین شما و خروجی قرار دارند. ایجاد ساختار این هواپیما خود انقلابی خواهد بود. لاکهید از نحوه کنترل هواپیما هنگام پرواز هم مطمئن نبود. اگر در آب فرود می آمد, مثل سنگ فرو می رفت. هزینه 8 الی 15 میلیارد دلاری. لاکهید اعلام کرد برای ساخت این هواپیما به مشارکت چندین شرکت نیاز دارد. آنها قصد داشتند با بوئینگ یا ایرباس همکاری کنند.نظر شما چیست؟ اگر این هواپیما ساخته می شد آیا با آن پرواز می کردید؟
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: لاکهید مارتین برای مثال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۸۷۵۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام پرنده رکورد جهانی بالاترین ارتفاع پرواز را در اختیار دارد؟ | برخورد کرکس روپل با یک هواپیما در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از یورونیوز، وقتی به پرنده‌ای نگاه می‌کنید که در دوردست در حال پرواز است، به این فکر کرده‌اید که تا چه ارتفاعی می‌تواند بالا برود؟
گونه‌ای که رکورد بالاترین ارتفاع پرواز را در بین تمامی پرندگان در اختیار دارد، کرکس دال روپل (Gyps rueppellii) است. در سال ۱۹۷۳ میلادی یک کرکس روپل با یک هواپیمای تجاری در ارتفاع ۱۱ هزار و ۳۰۰ متری بر فراز ساحل عاج در غرب آفریقا برخورد کرد.
هواپیما علیرغم اینکه یکی از موتورهایش را از دست داد، موفق به فرود شد. اما پرنده چندان خوش‌شانس نبود و جان سالم به در نبرد. تنها چیزی که از این پرنده باقی مانده بود ۵ پر کامل و ۱۵تکه پر کوچک‌تر بود که البته همین‌ها هم برای شناسایی گونه و تأیید اوج‌گیری باورنکردنی این پرنده کافی بودند.
این پرنده، بومی منطقه ساحل صحرا در آفریقا است و در چندین کشور از جمله زیمبابوه، سنگال و اتیوپی یافت می‌شود. طول بال‌های قدرتمند این پرندگان به بیش از ۲ متر می‌رسد، با این وجود این کرکس‌های روپل به ندرت در پرواز از آنها استفاده می‌کنند.
در واقع این کرکس‌ها در صعود پیوسته خود به ارتفاعات بالا و برای اوج‌گیری و جستجوی طعمه، غالبا روی ستون‌های گرمایی و بالارونده جو سوار می‌شوند.
دانشمندان می‌گویند کاملاً محتمل است که رویداد ۱۹۷۳ و برخورد یک کرکس روپل با هواپیمای تجاری یک استثنا بوده باشد. در واقع دلایلی وجود دارد که چرا معمولاً پرندگان در کنار هواپیماهای مسافربری در ارتفاع بالا دیده نمی‌شوند. یکی از عمده‌ترین این دلایل به اکسیژن مربوط می‌شود.
از دیگر رقبای کرکس روپل در ارتفاعات، می‌توان به درنای خاکستری اشاره کرد. محققان یکی از این درناها را در ارتفاع ۱۰ هزار متری به هنگام فرار از یک عقاب در کوه‌های هیمالیا ثبت کرده‌اند. یک غاز سرنواری نیز در ارتفاع ۷۳۰۰ متری در این ناحیه مشاهده شده است.
از زمان ثبت این موارد و حتی با وجود فناوری‌های مدرن ردیابی، تا کنون هیچ سابقه‌ای از نزدیک شدن یک پرنده دیگر به رکورد کرکس روپل به دست نیامده و به همین خاطر حدنصاب اوج‌گیری در آسمان همچنان در اختیار این پرنده است.
این در شرایطی است که اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت، کرکس روپل را در فهرست پرندگان در معرض خطر جدی طبقه‌بندی کرده است.
این گونه از کرکس‌ها، مانند بسیاری از پرندگان مشابه آفریقایی، با خطر از دست دادن زیستگاه، شکار و کاهش دسترسی به تنها منبع غذایی خود یعنی لاشه‌ها تهدید می‌شوند.
مسمومیت حاصل از آفت‌کش‌هایی نظیر «کربوفوران» همینطور داروی دیکلوفناک نیز در کاهش جمعیت این پرندگان موثر بوده است.
دیکلوفناک معمولا به عنوان ضد التهاب در درمان‌های دامپزشکی استفاده می‌شود، اما اگر کرکس‌های روپل لاشه حیواناتی را که چنین دارویی را مصرف کرده‌اند بخورند، ممکن است تلف شوند.
این موضوع زمانی تعجب‌آور می‌شود که بدانیم کرکس‌های روپل می‌توانند بدون هیچ مشکلی گوشت آلوده به سیاه‌زخم و بوتولیسم را بخورند و هضم کنند.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است